>
دوران امامت امام موسی کاظم(ع) هم‌‌زمان با حکومت ظالمانه‌‌ی «بنی‌‌عباس» و مصادف با خلافت «هادی عباسی» است. نطفه‌‌ی حادثه‌‌ی جان‌گداز «فَخّ» از همان زمان بسته شد که حق خلافت را از فرزندان «رسول خدا(ص)» سلب کردند و به امویان ریاکار سپردند.
حکایتی از پایمردی و دلیری مردانی حق‌‌طلب و جان‌‌‌بر‌کف، پیروان «امام موسی کاظم(ع)»، در قیامی خون‌بار علیه «هادی عباسی» و والی خون‌خوارش «عبدالعزیز» را خواهید شنید.
این روایت از مجلس درس علوی صاحب‌‌‌‌سخنی آغاز شد که با احضار زاهد عارف‌اندیش به بارگاه والی و بستن باب روشنایی جویندگان فضیلت و معرفت، به امید قطع ریشه‌‌ی عصیان‌پروری از آنان، نه‌‌‌فقط مکتب‌خانه‌‌ی آن علوی زاهد را بستند، بلکه شاگردان را در دهلیز و سیاهچال به‌‌‌زنجیر‌‌کشیدند و جان سوختند.
لیک این همه سودی نبخشید و هادی عباسی از درِ دیگر درآمد و «عبدالعزیز» را به کار گرفت که او هم نوبه‌‌ی خویش حیله‌هایی را به‌‌کار بست، تا شاید در سایه‌‌ی ترس و وحشت مأموران خویش، انزوای مردان حق را فراهم آورد و در امنیت و آسایش مطلق، دواسبه در وادی هوس بتازد. این تدبیر نیز مؤثر نیفتاد و انگیزه‌‌ی قیامی را از سوی نواده‌‌ی «امام حسن مجتبی(ع)» و یاران صدیق و جان‌بازش همچون «حسن بن محمد» و «سلیمان» و «یحیی» و هزاران مرد پاک‌باخته و ازجان‌‌‌گذشته فراهم کرد.
******
از شما مخاطبان محترم بابتِ کیفیتِ پایین صدا پوزش می‌خواهیم.
«مسلم بن عقیل» سفیر «امام حسین(ع)» وارد شهر «کوفه» شد تا روح قیام جهان شمول او را در دل و جان مردم به ستوه آمده کوفه بدمد و در حضور بزرگان و مجاهدان راه حق و مردم، مژده ورود سبط پیامبر را داد و مردم در مسجد کوفه بر پیمان خود تأکید کردند.
کتاب «مِشْکاهُ الأنْوار فی غُرَرِ الأخْبار» مجموعه‌ای از روایات و احادیث پیامبر و امامان معصوم است. این اثر را «علی بن حسن بن فضل طبرسی» در ده باب با موضوع اخلاق و آداب اسلامی به زبان عربی نگاشته است.
«مِشْکاهُ الأنْوار فی غُرَرِ الأخْبار» کتابی به زبان عربی نوشته «علی بن حسن بن فضل طبرسی» نوه «امین‌الاسلام طبرسی» است. او از علمای قرن ششم و هفتم هجری قمری بود و این کتاب را در موضوع اخلاق و آداب اسلامی نوشته است. وی این کتاب را در ادامه و تکمیل «مکارم الاخلاق» پدرش نگاشته و در ده باب آن را منظم ساخته است. طبرسی در این راه از منابع بسیاری، به خصوص «المحاسن»، بهره برده است.
باب‌های کتاب به این شرح است:
باب اول: در ایمان و اسلام که شامل ۱۵ فصل است؛ از جمله: توحید، اخلاص، یقین، توکل؛
باب دوم: صفات شیعه و احوال و علامات آنها (۹ فصل)؛
باب سوم: اخلاق و افعال حسنه شامل ۲۶ فصل و هر فصل در یک موضوع خاص مانند: توبه، عبادت، زهد، خوف و محبت؛
باب چهارم: آداب معاشرت در ۱۲ فصل؛
باب پنجم: در مکارم اخلاق نظیر حسن خلق و تواضع و عفو (۷ فصل)؛
باب ششم: ذکر عیوب نفس و مجاهده نفس در (۸ فصل)؛
باب هفتم: مصیبت و گرفتار‌ی‌ها و ثواب‌های مترتب بر آنها در (۹ فصل)؛
باب هشتم: اخلاق رذیله در ۱۰ فصل مانند: غضب، حسد، ریا و عُجب؛
باب نهم: مواعظ و پندهای اخلاقی؛
باب دهم: روایات متفرقه مانند: دعا برای دیگران در غیاب آنها و ….
مسلم بن عقیل، پسر عمو و نمایندۀ امام حسین علیه‌السلام، بنا به دعوت مردم کوفه از امام حسین علیه‌السلام، به این شهر عزیمت می‌کند تا از مردم این شهر بیعت بگیرد. حامیان خلیفه، یزید را از ناتوانی «نعمان»، حاکم کوفه، مطلع کرده و یزید، عبیدالله بن زیاد را به این شهر می‌فرستد. مردم کوفه به تصور اینکه او امام حسین علیه‌السلام است از او استقبال می‌کنند. عبیدالله، بیعت‌کنندگان امام حسین علیه‌السلام را تهدید کرده و به دیدن یکی از ایشان به نام «هانی» می‌رود. به مسلم، که در خانه هانی به سر می‌برد، پیشنهاد می‌شود عبیدالله را بکشد ولی…