شاید در نگاه اول یاد شعر سهراب سپهری بیفتی .
ولی وقتی که پشت جلد را می بینی .می فهمی که منظور این است که
برای مستضعفین فرهنگی غیر شیعه ، آب زلال شیعه را گل نکنیم .
که این گِل شدن ، با توهین و ناسزا و دشنام محقق می شود .
این کتاب که به کوشش واحد پژوهش مدرسه علمیه
حضرت مهدی – مشهد- به چاپ رسیده است . دارای چهار فصل است؛
به نام های :
تبرّی ، یکی از اعتقادات شیعه
نکاتی ، در باب تبرّی
روایت نهم ربیع معروف به رفع القلم
تامّلی در باب وحدت اسلامی .
+ لینک کتاب صوتی به صورت ۱۰ فایل صوتی ویژه گوش دادن درون ماشین
نویسندگان کتاب ، معتقدند : در عین اینکه ما معتقد به مذهب شیعه هستیم
و به آن افتخار می کنیم و اعتقادات مذهب شیعه را کاملا و بی کم و کاست
قبول داریم .
اما در صحنه عمل ، باید همانند امامان خود عمل کنیم .
یعنی وحدت عملی و نه اعتقادی .
گاهی خلط می شود که پس چرا شما به لعن گیر می دهید .
پاسخ آن است که ما اعتقادات شیعه را رد نکردیم ، بلکه گفتن آن در ملا عام
اصلا مطابق با سیره اهل بیت نیست .
مثالی بزنم برای روشن شدن مبحث :
دوست شما ، پدرش قاتل است . و شما این را می دانید .
حال اگر جلوی رویش مدام داد بزنی ، ای بچه قاتل ، ای کسی که پدرت قاتل است و…
خون او را به جوش می آوری و او را تحریک به مقابله می کنی .
و این برای امت مسلمین خوب نیست ، چرا که بهترین سلاح دشمن، تفرقه بین مسلمانان است.
توضیح فصل های کتاب
این کتاب ، در فصل اول ، تعریفی از تبرّی بیان می کند و به شیوه های آن می پردازد .
بدون اینکه اسمی از دشمنان اهل بیت ببرد ، احادیثی را از آنان در تایید تبرّی ذکر می کند .
دشنام می داده اند، می پردازد.
به طور مثال : شخصی نزد امام صادق می آید و می گوید فلانی در مسجد ، به آن دونفر دشنام می دهد.
حضرت (ع) برآشفته می شوند و می گویند چه مرضی دارد ؟ خدا لعنتش کند . او با این کارش
ما رو مورد تعرّض قرار می دهد ( یعنی آنان هم در برابر به ما توهین می کنند )
در فصل سوم ، به روایت رفع القلم و اشکالات وارده بر حدیث و همچنین نظر بزرگان در مورد جشن های عیدالزهرا می پردازد.
در آخر این فصل ، داستانی بسیار تکان دهنده از عمرکشون و نتیجه اش که قتل عام شیعیان در مناطق غیر امن است می آورد .
در فصل چهارم ، تعریفی از وحدت بیان می کند که مخالفان وحدت هیچ گاه آن را رد نمی کنند
و آن را در حرف و ادّعا قبول دارند ولی در عمل ، عکس آن عمل می کنند .
روایاتی از اهل بیت که نشان می دهد اولین منادیان وحدت ، اهل بیت بودند.
در آخر هم کلام بزرگانی چون امام خمینی و آیت الله خامنه ای ، و آیت الله سیستانی و آیت الله وحید خراسانی و
آیت الله بهجت و سیدحسن نصرالله در مورد وحدت و چگونگی آن را بیان می کند.
در آخر کتاب هم راه حلی برای برگزاری جشن های عیدالزهرا با استناد به قول سیدبن طاووس بیان می کند .
———————————————————————————————
مشخصات کتاب :
آب را گل نکنیم.
نویسندگان : سید حجت سبحانلو – مهدی شاندیزی
ناشر : همیاران جوان
چاپ اول : دی ۱۳۹۱
قیمت : ۱۸۰۰ تومان
مرکز پخش :
مشهد مقدس ، بلوار طبرسی، طبرسی ۵۲، خ المهدی غربی۱۹ ،
مدرسه علمیه حضرت مهدی (عج)
تلفن : ۰۵۱۱۲۷۰۱۳۶۶
———————————————————————————————
چند برش از کتاب ” آب را گل نکنیم “
برش اول : نظر امام صادق (ع) در مورد دشنام
گاهی عده ای در مساجد و مجالس ، شروع می کنند به لعن کردن خلفا آن هم با ذکر نام آنها .
ببینیم نظر امام صادق (ع) در مورد مردی که چنین می کرد چیست ؟
در تفسیر صافی ذیل آیه ۱۰۸ سوره انعام به نقل کتاب اعتقادات شیخ صدوق آمده است که مردی نزد امام صادق (ع) رفت.
گفت : إنّا نَرى فی المسجد رجلاً یعلن بسبّ أعدائکم ویسبّهم .( براستی که ما در مسجد مردی را می بینیم که دشمنان شما را علنی سبّ می کند)
فقال : ما له ، لَعَنَهُ الله تعرّض بنا ، قال الله : (“وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ…)
حضرت(غ)در جوابش فرمودند : او را چه شده ؟ خدا او را لعنت کند که او با کارش به ما تعرّض کرده است. خدا می فرماید : معبودهای مشرکان را دشنام نگویید، چون ممکن است که آنها هم از روی جهل ، خدا را که معبود شماست.
برش دوم : وحدت یعنی ؟
منظور از وحدت دنیای اسلام یکی شدن عقاید و مذاهب اسلامی نیست بلکه مقصود، دوری از درگیری است.
مقصود از وحدت ، توجه به دشمن مشترک است.
زیرا تنها راه مقابله با دشمنان اسلام، وحدت و یکپارچگی امت اسلامی است.
مقصود از وحدت، تحریک نکردن است. باید اصول خودمان را داشته باشیم و دیگران را تحریک نکنیم. اگر دیگران را به واکنش وادار کنیم، عواقبش متوجه خودمان و شیعیان دیگر است.
برش سوم : وحدت اسلامی از دیدگاه آیت الله وحید خراسانی
« هر کس شهادت به وحدانیت خداوند متعال و رسالت خاتم الانبیاء(ص)، بدهد مسلمان است، و جان و عرض (آبرو) و مال او مانند جان و عرض و مال کسی که پیرو مذهب جعفری می‌باشد، محترم است. وظیفه شرعی شما آن است که با گوینده شهادتین هر چند شما را کافر بداند به حسن معاشرت رفتار کنید، و اگر آنها با شما به ناحق رفتار کردند، شما از صراط مستقیم و عدل منحرف نشوید.
حتی اگر کسی از آنان مریض شد به عیادت او بروید. اگر از دنیا رفت به تشییع جنازه او حاضر شوید. اگر حاجتی به شما داشت او را برآورید و به حکم خدا تسلیم باشید که فرمود: «وَلا یَجْرِمَنَّکُم شَنَئَانُ قَوْمٍ عَلی اَلّا تَعْدِلُوا إعُدِلُوا هُوَ اَقْرَبُ لِلتَّقْوی» دشمنی با گروه دیگر وادارتان نکند که عدالت نورزید، عدالت ورزید که به تقوی نزدیک‌تر است.
و به فرمان خداوند متعال عمل کنید که فرمود: «ولاتَقُولُوا لِمَنْ اَلْقی اِلَیْکُمْ السَّلامَ لَسْتَ مُؤمِنا؛ و به کسی که اظهار اسلام می‌کند نگویید مسلمان نیستی.»
برش چهارم :خاطره‌ای از مرحوم آیت الله بهجت
بهار سال ۱۳۷۳، بنده (زهیر توکلی)و پدرم (آقای احمد توکلی) و آقای مهندس محمود فرشیدی وزیر آموزش و پرورش دولت نهم، به محضر مرحوم آیت الله بهجت مشرف شدیم. پدرم از ایشان پرسید: بنده در دانشگاه ناتینگهام انگلستان درس می‌خوانم. آنجا دانشجویان عرب که همه سنی هستند، از دانشگاه، فضایی برای اقامه‌ی نماز جماعت خواسته‌اند و دانشگاه نیز جایی را به آنها اختصاص داده است. بنده نماز اول وقت را پشت سر آنان به جماعت می‌خوانم. آیا اعاده نماز واجب است؟
مرحوم آیت‌الله بهجت فرمودند: « نه تنها اعاده نماز واجب نیست، بلکه نماز خواندن پشت سر آنها، ثوابش از شمشیر زدن در رکاب رسول خدا (ص)در صف اول جنگ احد بیشتر است.»
سپس بعد از مکثی افزودند: «اگر ما شیعیان و امامانمان اینگونه عمل نمی‌کردیم، پنج شیعه آن روز اکنون صد و پنجاه میلیون شیعه نبود.»
منبع: فتن
