آیت الله سید محمد علی صدر ملقب به “سید صدرالدین صدر” در سال ۱۳۳۹ هجری قمری برای زیارت امام رضا (ع) راهی ایران شد و ده سال در مشهد مقدس ماند و سپس در سال ۱۳۴۴ هجری قمری به نجف بازگشت و سپس در سال ۱۳۴۹ هجری قمری به درخواست مرحوم آیت الله حائری یزدی، به قم مهاجرت کرد و مشغول تدریس در حوزه علمیه قم شد. علاوه بر تدریس، پژوهش و تالیف نیز از دیگر زمینه های فعالیت وی بود، به گونه ای آثار متعددی همچون (المهدی فی احوال الحجه المنتظر) و (الحقوق) از او باقی مانده است. مرحوم صدر آن چنان مورد توجه مرحوم حائری بود که وی او را یکی از دو وصی مورد اعتماد خودش قرار داد و او پس از رحلت مرحوم آیت الله حائری، به همراه مرحوم سید محمد حجت کوه کمری و سید محمد تقی خوانساری، مشغول به حفظ و حراست از حوزه علمیه قم شد.