«پس از بیست و چند سال که از پسر جوانشان که مفقود الاثر بود خبری نداشتند تازه خبر آوردند که جنازه مطهرش پیدا شده است. پدر و مادر پیر دعوت شده بودند که پیکر فرزندشان را ببینند. سه، چهار کیلو استخوان در کیسه ای درون تابوت بود. مادر طاقت نیاورد و های های گریه را سر داد. پدر اما چون کوهی استوار بغض را در گلو نگهداشت و رو به مادر کرد و گفت: «چرا بی تابی می کنی؟ صبور باش! درست به همان وزن و اندازه ای است که موقع تولدش خداوند به ما عطا کرد. یادت می آید موقع تولد هم سه کیلو و نیم وزن داشت» و مادر قدری آرام گرفت…»
روزگار می گذرد و آسمان و زمین کهنه می شوند و آفتاب رو به خاموشی می رود اما آنانی که سالهاست پیکرهای پاکشان در زیر خروارها خاک پوسیده، روحشان با ماست. هرچند این پیکرهای زخم آجین با ذرات خاک یکسان شد اما یاد و خاطره و راهشان همواره در تاریخ آسمان این دیار حماسه پرور می درخشد.
آنها مردانی از جنس ایمان و صلابت بودند که در لبیک گویی به امام خویش از هم سبقت می گرفتند. آنها سرمست جام و عاشورا بودند که مشتاقانه به سوی کربلا راهی شدند. دلهایشان تشنه شهادت بود که به طهورای وصال پایان می گرفت. آنها زخم ها را به جان و تن خریدند و رضایت حضرت دوست را برگزیدند. آنها برادرانی بودند که در روز غربت اسلام به یاری قرآن شتافتند و با حنجره ای عاشورایی به سید و سالار شهیدان لبیک گفتند و رفتند تا بمانیم.
چه بسیار خون‌ها ریخته شد، چه بسیار پسران رشید این مملکت که مطلوب نگاری بودند، سینه هایشان را سپر کردند و از همه دلبستگی ها گذشتند و سپس گمنام دهه ها زیر تل خاک آسودند. چه مادران و پدران و همسرانی که هنوز امید دارند شاید در گوشه ای از نوار مرزی و در خاک عراق، پیکر شهیدشان از خاک بیرون آید و این گنج های پنهان به صاحبانش بازگردد و چه بسیار مردانی که همچنان پنجه در پنجه خاک برده اند تا شاید خانواده ای را از انتظار سی ساله برهانند.
این نشانی اگر یک تکه استخوان با یک پلاک، یک سربند و یا یک انگشتر باشد، کفایت می‌کند. مادرش دلش آرام می‌گیرد که عزیزش بار دیگر به کنارش بازگشته و پس از سی سال بغض فروخفته اش خواهد ترکید و تو چه دانی مادری که به قدر جوانی ات، برای دیدار رخسار جوانش صبوری کرده و حال تمام وجودش را اینچنین در دست می‌گیرد، با چه صبری حیاتش باقی است؟
آیا نشنیدی قول مشهور را که اگر داغ اولاد را بر کوه نازل گردد، کوه فرو می ریزد و هر داغی بر بنی آدم وارد می آید، طاقتش نیز همراهش می آید؟ و آیا نشنیدی که بسیاری از مادران شهداء این صبر کفایت‌شان نکرد و وقتی دریافتند، جانانشان اسیر نشده و استخوان‌هایش را تحویل گرفتند تا واپسین روزهای عمر، دق کردند و روحشان نحیف تر از حفظ این تن خاکی شد؟ آیا به قدر ذره‌ای در عظمت شجاعتی که این جوانان به خرج دادند و صبر عظمایی که پدر و مادرانشان داشتند، اندیشه کرده ایم؟
دقایقی با تصاویر ایشان که بی‌شک برایتان تازگی دارد، همراه شوید. مستندی تکان دهنده و بسیار قدیمی و نایاب از تفحص شهدای قهرمان و سربلند دوران دفاع مقدس را برای نخستین بار در «تابناک» مشاهده می‌کنید که با نوای چابک سواران استاد شهرام ناظری حماسه سرای کشورمان همراه شده است.
