محمد گفت:

باسلام
با تشکر از سایت زهرا مدیا که سخنرانی های استاد حریرچیان رو در دسترس عموم گداشته بود بهتر بود یه بیوگرافی از ایشون هم میداشتید تا دوستان متوجه میشدن ایشون کی هستن
شهید حریرچیان عضو هیات علمی و استاد دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و یکی از وزنه های فرهنگی شهر اصفهان هستن که بر اثر ضایعه شیمیایی در سال ۸۸ به رحمت خدا رفتند
پیشنهاد میکنم فایل سخنرانی ایشون رو گوش کنید بعد اظهار نظر کنید
یا علی

محمد گفت:

شاد باد روح استاد علم و اخلاق، بسیجی شهید سید مهران حریرچیان
ایشان نمونه ی عینی و ملموس یک انسان متقی و یک شهید زنده برای جوانان و نوجوانان شهر اصفهان بودند که جای خالی ایشان پس از گذشت حدود ۶سال از شهادتشان به شدت احساس می شود.
کاش مدیریت محترم سایت در انتخاب عکس این عزیز بیشتر سلیقه به خرج میدادند.

حسن سهرابی گفت:

در فوت استاد مهران حریرچیان
درود بر شما ای خاندان نبوت و جایگاه رسالت و مرکز رفت و آمد فرشتگان

عادت ندارم از دیگران بنویسم و یا چیزی بگویم چون میدانم قابلیت گفتن ندارم
اما این بار قادر به تحمل سکوت نیستم وتنها نقل و قول های یک آشنا را مینویسم

( وقتی شنیدم بیمار شده نا خود آگاه گریستم نماز خواندم و سر بر سجده گذاشتم حس کردم خدا اینقدر به من نزدیک شده نا بتوانم با او معامله کنم بنا براین با کمال بی پروایی گفتم
((خدا یا چقدر از عمر من مانده …..؟
عمر من مال او و بیماری او مال من ….
خدا یا بودن من فایده ای ندارد چون من توانا یی ندارم کاری کنم
اما او اینقدر توانا و بزرگ است که من و امثال من به او نیاز داریم
و چگونه میتوانیم کسی را چون او بیابیم ))
التماس میکردم و میخواستم جای او بمیرم و او زنده بماند …
.چند وقتی گذشت دائم سراغش را میگرفتم…
گفتند چهار شنبه ها در خانه اش دعای جامعه کبیر را میخوانند
پرسیدم او که خیلی بد حال است
گفتند اما با تمام بد حالیش و او ضاع خرابش هنوز یک هفته هم تعطیل نشده
و هر هفته مردم در خانه اش جمع میشوند و دعا را میخوانند …سه سال به این ترتیب گذشت
آدمهای زیادی مثل من نذر کردند والتماس به خدا کردند تا اینکه خبر رسید خوب شده
درست سال گذشته بود ….خیال مان راحت شد و گفتیم دعا و دعوا تا ثیر کرده !
حتی ماه رمضان در جلسات سخرانی شرکت میکرد
و یک بار هم در تلویزیون با او صحبت کردند و وقتی مجری بی پروا از مرگ و مردن از او سوال کرد
لرزه بر تن ما افتاد …
اما او با همان صدای گرفته اش با نفسهای بریده بریده چنان آرام و صبور خداوند را ظاهر کرد
که همه مبهوت آرامش او شدند …..
خدا را شکر کردیم و بعد کم کم غافل از او شدیم
تا چند روز پیش خبر دادند صبح پنج شنبه فوت کرده
وقتی شنیدم باور نمیکردم بر پشت دست زدم و گفتم ای وای بر من غافل ….
وقتی برای وداع انرا به حسینه آوردند منقلب و بیتاب شدم که ……
صبح جمعه برای دفنش در تکیه شهدا حاضر شدم
بی امان صدایش میزدم وکمک میخواستم
ناگهان چشمم به همسرش افتاد باورم نمیشد البته این باور ها برای من کج خلق نا باو ر است
چنان صبری در نگاهش دیدم که سوختم وعجیب خداوند را در او یافتم
واین سزاوار همراهان اوست
من مبهوت خدا وند بودم که فقط یک جمله از او شنیدم
یک جمله که با تمام سنگینیش سه بار تکرار کرد و ان هم درست لحظه ای که اورا به خاک سپرده بودند

میگفت
تو به من قول دادی که مرا تنها نگذاری …
قول مردان بزرگ جای سجده دارد
اما خدایا وقتی تو بخوانی چگونه میتوان لبیک نگفت .
امشب شب چهار شنبه است
شب هفت او
وامشب در حسینه شب هفتش را دعای جامعه ی کبیره میخوانند
همان دعای که او مدرسش بود
خوشا بر احوالش ))

گاهی به عقده ها باید حق بدهیم وباید انها را شعله ور کنیم تا سینه مان پیوسته بسوزد
آیا ….آه این حسرت جبران غفلت گذشته میشود …؟

حمید چاوشی گفت:

روحشون شاد و با حضرت زهرا و ائمه محشور باد
من از جلسات هیات دانش آموزی حضرت زهرا سال ۱۳۷۱ با ایشان آشنا شدم و معنویت و تواصع خاصی در چهره و کلام ایشان بود هر چند بعد از قبولی دانشگاه در سال ۷۲ و رفتن به تهران از محضر ایشان و سایر دوستان بی نصیب بودم ولی بعد از مدتها یادشون افتادم و قصد دارم ان شاءالله امروز و فردا که اصفهانم به مزار ایشون و برادر عزیزم مشرف بشم.عاقبت امیدوارم همه ما ختم بخیر بشه.