تشنه به خون آملی گفت:

شما واقعا فرق سند با فیلم را نمی فهمید؟
سندش کو؟ قوه قضاییه اگر سندی داشت که دادگاه بقایی را حتما علنی برگزار می کرد تا همه حقیقت را بدانند! قوه قضاییه دیگر حتی به خودش زحمت سندسازی صوری را هم نمی دهد.

قوه قضاییه کلا جعبه سیاه شده است.
بدون هیچ شفافیتی.
و در خالی است که دکه القضای امام علی علیه السلام در صحن مسجد کوفه است
زیر آفتاب داغ.
تا همه بدانند قضاوت حتما باید علنی باشد.
اما چه فایده؟حتی گاهی که قضاوت علنی هم هست گندش در می آید.
طوری که آدم راحت می فهمد قاضی دارد جهت دار قضاوت می کند.

مثلا:
در افتضاح بزرگ مناظرات سال ۹۶ کاندیداها اسناد مهمی از دزدی های یکدیگر
را رو می کنند.
اما دادستانی و قوه قضاییه گویی کور است و نمی بیند.
اتهاماتی که اگر به هر کس دیگری وارد شده بود حتما دادگاهی می شد.
اگر این سیاسی کاری نیست ، پس سیاسی کاری چیست؟
فدا کردن عدالت برای مصلجت چه معنایی دارد؟

مثلا
در تقلب گسترده انتخاباتی سال ۹۶ ،
فقط گفتند چند نفر محکوم شده اند!
چه کسی؟ در کدام دادگاه؟ با کدام مسوولیت؟
با این وضع به فرض که احکامی هم صادر شود چه تاثیر گذاری خواهد داشت و
مایه عبرت کیست؟

مثلا
در ماجرای سید میثم صفاییان کامیوندار بسیجی و عدالتخواه، نه تنها قوه
قضاییه رسیدگی نمی کند
که تازه خود شاکی را زندانی می کند! آقای رییس هم که ابدا دخالت در قضاوت نمی کند!
چند سال بعد ، شورش کامیونداران.

مثلا
ماجرای طلبه سیرجانی
نه نتها بهاعتراضات و مدارک او رسیدگی نمی شود
خودش هم معرفی دادگاه ویژه روحانیت می شود
می افتد زندان!
فقط رهبری خیلی بتواند کمک کند می گوید ولش کنند!
و می نویسد شکر الله مساعیک!

مثلا
دانشجویان عدالتخواه در شیراز به جرم یک افشاگری به زندان می افتند.
دانشچویان شورشی و هار در تهران بعد از تخریب امئال عمومی و شعار علیه
اصل نظام و اسلام
همه آزاد می شوند!

مثلا:
یک جاسوس بزرگ تیم دیپلماسی در میان بهت و حیرت همگان محکوم به تنها ۵
سال حبس ناقابل می شود!

مثلا
مهدی هاشمی با آن همه جرم که چند تایش مستلزم اعدام است.
در یک دادگاه کاملا محرمانه صرفا محکوم به ۱۰ سال زندان می شود!
یعنی دقیقا به اندازه ای که برای رحیمی جبس بریدند!
چرا؟
فقط برای آنکه تعادل برقرار شود!
نکته جالب اینکه ایشان همیشه در مرخصی است و فقط گاهی برای سرکشی
به زندان می رود! هر وقت خودش دلش بخواهد!
البته رحیمی هم بعد از دستگیری بقایی آزاد می شود!

مثلا
آریا و حسروی دستگیر می شود.
آبرویشان می رود.
پولهایشان بالا کشیده می شود و مهعلوم نیست به چه کسی داده می شود
فقط به بهانه اینکه با رشوه تسهیلات غیر قانونی گرفته است.
اما در هیچ جای حقوق کیفری ایران مجازت رشوه اعدام نیست.
لهذا قوه قضاییه اتهام این افراد را اخلال اقتصادی اعلام می کند!
حال آنکه این افراد آن پولها را هرگز صرف اخلال نکردند و به خارج نبردند
یا بلوکه نکردند.
بلکه تماما آن را صرف ایجاد کارآفرینی و اشتغال مولد و سالم کردند و به
دهها هزار نفر نان دادند.
اما باید اعدام شوند.
اما امان از وقتی که عده ای پول ذخیره فرهنگیان را بالا بکشند!
صرفا می شوند تعدادی بدهکار ساده !

مثلا :
وقتی قاضی مقیسه رسما به متهم پرونده نفتی می گوید من حامی کیفرخواست هستم یعنی چه؟
یعنی قاضی حتی الفبای قضاوت را هم نمی داند که آنکه حامی کیفرخواست است
دادستان است
و فاضی صرفا باید بیطرفانه بین گفته های وکیل متهم و دادستان قضاوت کند.
یا وقای بابک زنجانی التماس می کند از یک حسابدار مستقل استفاده کنید
قاضی اصرار دارد از همان حسابداران مورد تایید وزارت نفت و بانک مرکزی استفاده کند!
و این یعنی اینکه نظر شاگی مبنای قضاوت است!!
پس دیگر چه نیاز به دادرسی است؟
قاضی فرق خودش را با یک بازجو نمی داند؟

مثلا
پرونده کرسنت!
بدون شرح!

مثلا
فیلم فاضل لاریجانی را در حال تهدید و تطمیع کارمند دولت در روز روشن بیرون می آید!
اما دارد آزاد می گردد.
در عوض همانطور که فاضل تهدید کرده بود!
مرتضوی به سزای اینکارش می رسد!

مثلا
همان مرتضوی به جرم دادن حکم زندانی کردن آشو بگران در کهریزک محاکمه و
محکوم می شود!
گویی که وظیفه حفظ امنیت زندان با قاضی است!
و هیچ مسوولیتی هم متوجه زندانبانان و مدیریت زندان نیست!
فقط برای آنکه یک حالی به فتنه گران داده باشند.
و مرتضی ضمنا متهم به ارتشا در تامین احتماعی می شود!
اما باز هم خبری از طرف دوم رشوه که راشی باشد یا مرتشی دیده نمی شود!

در مورد ماجرای رحیمی و بقایی و مشایی و…
هم اگر حرف بزنیم که می شویم کافر ملحد و بزرکترین خطر برای اسلام
پس فعلا بی خیال.