هیهات من الضله گفت:

شرمنده میخواستن حضرت عالی رو به پاس زحمات چند ده ساله و شاگرد بحق و ممتاز علامه حسن زاده آملی بودن و سخنرانی و آموزش های پر فیض و برکت و درس و بحث های انسان ساز و خون جگر خوردن به حال رعیت و ملت و زندگی ساده و لقمه و نطفه های حلال به پاس ادب تکریم کنن و شأن حضرت استادی رو تا حد لفظ تنزل بدن و به این دو عبارت اکتفا کنن اما از بد حادثه  نمیدونن چی شد که قرعه به نام حضرت استاد علامه صمدی آملی مد ظله العالی و  دامت برکاته افتاد!
یا للعجب!
در عجبم که یک بشر کی و چطور تونسته اینقدر حقارت و ناکسی و حسادت و بغض و کینه رو در وجود و روحش انباشت کنه؟
حیف که اگر کفر و بی حرمتی به مقام و مرتبه پیامبران و امامان علیهم السلام و حضرت بقیه الله (روحی و ارواحنا له الفداء) نبود، چون رعیت و عوام به حق از جایگاه و منزلت حضرات آیت الله علامه صمدی آملی و علامه جوادی آملی و دیگر بزرگان که وارثان بحق رسولان و امامان در عصر حاضرند تا حد و مقام و مرتبه پیامبران آموختن و همچنان هم به لطف خدای تعالی می آموزن باید ایشون و دیگر اعاظم در جایگاه امام و رسول زمان  ما به ملت نمایونده و شناسونده میشدن. شأن و منزلت و ارزشمندی جایگاه حضرت علامه صمدی آملی در آفاق و انفس خیلی فراتر و وراتر و قابل قیاس با این یکی دو لفظ کم جان که اون هم برای خالی نبودن عریضه اطلاق شده نیست. خدا حفظشون بداره و بر مقامات دنیوی و اخروی و معرفتی و معنویشون بیفزاید ان شاءالله.خیلی شرمنده ایم که بضاعت اندک دایره لغات یارای کلمه ای در حد و مقام عظمت روحی و جایگاه علمی و بینشمندی ایشون نیست و ناگزیر و سر به زیر به همین عنوان یا عناوین بسنده شده.
شما بگرد ببین چه مسئله ای اینقدر روحت رو  فرومایه و ذلیل کرده که دست به قلم میشی و یک همچین  عبارت سخیفی رو برای شناسوندن حقارت نفست در معرض دید عموم میگذاری.
تازه این نمود دنیوی کم مایگی و بیچارگی و تهی بودن نداشته هاته،اونطرف دیگه چی ساختی از خودت که ابدان دیگرت شرم میکنن که روح پست و بی مایه ای مثل تو رو در خودشون جا بدن و هر لحظه در وااسفا به سر میبرن!
این دو روز دنیا رو برو فکر کن ببین چی ساختی از امانتی که بی منت در اختیارت گذاشتن!
این فکر کردن رو لااقل از خودت دریغ نکن!
به قول لسان العرفا حضرت حافظ شیراز: 

عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزه سرشت
که گناهِ دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن دِرَوَد عاقبتِ کار، که کِشت
یا به قول شیخ عجل سعدی نغز سخن علیه الرحمه:
اگر خدای پرستی هوا پرست مباش
به عین عجب و تکبر نگه به خلق مکن

بی هنران، هنرمند را نتوانند که بینند یعنی سفله چون به هنر با کسی برنیاید، به خبثش در پوستین افتد و شیطان با مخلصان برنمی‌آید و سلطان با مفلسان
و مولایمان هم چه زیبا و بحق فرمودن:
بزرگترین عیب آن است که چیزی را که در خود دارید بر دیگران عیب شمارید(و بدترین عیب ها تکبری است که سر در نهانخانه جهل مرکب دارد).
این علمای مخلِص و مخلَص آردشون رو بیختن و الکشون رو هم آویختن .این بزرگان نه تنها پشیزی نیاز به این دست اوصاف و القاب ندارن که بر خلاف تفکر سطحی و واهی امثالی مثل تو بسیار هم از این دست ظواهر گریزانن.
در برابر عظمت روح و مقامات علمی و معرفتی که فرزانگان و علمایی چون علامه صمدی آملی بدست آوردن نه از دست بشر امروز کاری بر میاد نه لغت و عبارتی گویا و مفسر و معرف شأنیت این عرفا و حکما هست.
صرفا برای ارائه ادب که بله در حد بضاعت معرف حضور پر فیض جنابان هستیم یک عنوانی هم زبانا مطرح می‌شه تا بلکه سطح ارادت و چاکری رو به خدمت و محضر این حضرات برسونیم وگرنه ملت و عوام رو چه به فهم مقام و مراتب علمی و معرفتی این حکما و مخلَصین و وارثان بحق اوصیاءالله.
قسمت خنده دار قضیه اینجاست که امثال طرزفکرهای دون مایه ای مثل تو دنبال یک آمپول زن راه میفتین و آقای دکتر آقای دکتر گویان تمام اوامرش رو لبیک میگین یا وقتی دستتون لای سنگ میمونه حاضرین زیر طرف رو هم تمیز کنین تا کارتون راه بیفته، بعد یک عارف حکیم رو که عمری درس و بحث خونده و دود چراغ خورده و به مقامات و مکاشفات عالیه رسیده و از طرف معصومین علیهم السلام به دلیل مداومت و مساعدت و مشارکت در تحصیل و تعلیم دیانت و شریعت و طریقت حق، عنایاتی به محضر و وجود  عظیم الشأنش شده و چه انسان ها و جوان ها که با بودنِ پای منبر و درس و بحث این حضرات از شر نفسانیات و فتنه ها و بی شرمی های امثال تو نجات پیدا کردن رو از شدت دون مایگی و پستی و حقارت نفس و از روی حرص و بغض و حسد و عناد و کینه برنمیتابین.
نامه فدایت شوم کسی برای امثال تو نفرستاده که اومدی صفحه ای که هیچ سنخیتی با شاکله وجودیت نداره رو گز میکنی و  با نافهمی تمام، افاده فضل هم میکنی!
شماها عمله ها و طلاب چند روز دنیایین و از مقامات روحانی و نیازهای جان سر سوزنی فهم و سر رشته ندارین وگرنه اینطور گنده گویی و زبان درازی در مورد مسائلی که در ظرفیت درکتون نیست نمیکردین واینطور به ساحت عرفایی که چند ده زندگی هم بدوین محاله به اندازه دانه ارزنی از جایگاه و مقام و مرتبه ای که این بزرگان نزد لاهوتیان دارن فهم پیدا کنین ،اسائه ادب نمیکردین.
کند هر آینه غیبت حسود کوته دست
که در مقابله گنگش بود زبان مقال
مثل شما مثل همون مستغرقین و در ظلمات جهل مونده هایی هست که اتفاقا وقتی پرده های جسم کم مایه شون میفته دست به دامن همین ارواح متعالی میشن که تاب جرعه ای از حقیقت وجودیشون رو اینجا نداشتن  و طلب نور رو تازه  بعد از افتادن حجاب ها و شیرفهم شدنشون اونجا از این ارواح متعالی  میکنن که بهشون ندا میرسه اگر سر سوزنی از عقل به حاشیه و غربت رفته تون در دنیا استفاده میکردین از محضر این بزرگان قبل از اینکه کار از کار بگذره و ابزار و اسباب ازتون گرفته بشه نور مسألت و ذخیره میکردین.
اما حیف که هر جانی پتانسیل و شایستگی دریافت انوار این جان های پاک و قدسی رو نداره.
توانگر فاسق کلوخ زراندود است و درویش صالح شاهد خاک آلود. این دلق موسی است مرقع و آن ریش فرعون مرصع.